Kie dormas vent’
– Kanto de la imperiestrino
Jen alvenis mi laŭ la venta flu’.
Restadis mi en tiu luna lum’.
Malproksimen tien iras la nubar’.
Tenita longe larmo falas al la mar’.
Apud mi ĉeestas vi,
neatingebla vi.
Ho kial tamen tristas,
tiel tiel tristas mia kor’?
Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’
al tiu loko, kie dormas vent’.
Netranseblas nun tiu ĉi river’.
Nun estas tro malfrue por bedaŭr’.
Kvankam viajn varmajn manojn tenas mi,
la du okuloj plenas sole de malĝoj’.
Apud mi ĉeestas vi,
neatingebla vi.
Ho kial tamen tristas,
tiel tiel tristas mia kor’?
Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’
al tiu loko, kie dormas vent’.
Bedaŭru ne plu! Eĉ malgraŭ peno
devas mi ekiri nun
al la fora lok’.
Apud mi ĉeestas vi,
neatingebla vi.
Ho kial tamen tristas,
tiel tiel tristas mia kor’?
Destinita de l’ ĉiel’ aldrivas nia am’
al tiu loko, kie dormas vent’.
출처: https://blog.chojus.com/4888